Elena Farago
Τὸ κουτσὸ σκυλάκι
Τρία ἔχω μόνο ποδαράκια
Μόλις μετὰ βίας περπατῶ: τσό,τσό,τσὸ
Καὶ γελῶ σὰν
συναντῶ παιδάκια
Ποῦ μὲ
λένε τὸ “κού, κού,
κουτσό”.
Τὰ ἀδέρφια
μου τὰ ἄλλα παίζουν
Ὅλα μὲ παιδάκια, ἀλλὰ
ἐγὼ
Δὲ μπορῶ νὰ
τρέξω, νὰ χορέψω
Γιατί εἶμαι κουτσὸ καὶ ὅλο
πέφτω!
Κι ὅλη μέρα μόνο στέκω
Κλαίω πολὺ στὶς μαῦρες σκέψεις ὅταν πέφτω
Ἐπειδὴ γιὰ πάντα θὰ ’μαι ἀπὸ
τώρα
Καὶ γιὰ πάντα μὲς στὴ λύπη ’γὼ θὰ
ζήσω
Κι ὅταν σκέφτομαι ἂχ τί ὡραία
Τώρα καὶ ἐγὼ θὰ
παίξω
Νὰ στὴν πόρτα θὰ γαβγίσω
Τὰ παιδιὰ που’ναὶ στὸ δρόμο
Πόσο ὄμορφα ποὺ εἶναι
τὰ παιδάκια
Τόσο φρόνιμα καὶ τόσο ὡραῖα
Θὰ μοῦ ἄρεσε
μ’ αὐτὰ νὰ
εἶμαι
Καὶ μ’ αὐτὰ
νὰ παίζω νὰ τ’ ἀκούω
Παλιόπαιδα ὅμως
μὲ ψυχὴ κακιὰ
Εἶν’ κακάσχημα ὅπως ἐκεῖνο
Ποὺ μὲ
κούτσανε κι ἐμένα
Κι ἔτσι δὲ μπορῶ νὰ
τ’ ἀγαπήσω
Μὲ κακία μὲ χτυποῦσε
μὲ μιὰ πέτρα πὰ στὸ πόδι
Κι ἔκλαιγα μέσα στὸν πόνο
Πίστευα πὼς θὰ πεθάνω
Τώρα ἔρχεται ὅλο γλύκες
Τὸν καλὸ θὲ
νὰ μοῦ κάνει
Ἂχ μιὰ φορὰ νὰ
τὸν δαγκώσω
Στὸ ποδάρι, γιὰ νὰ
ἐκδικηθῶ
Τὸν κακό, πὼς ἕνα
δύστυχο σκυλάκι
ἔχει πιὸ καλὴ καρδιὰ
Ἀπὸ κείνη τὴ δικιά του.
Ἀπόδοση στὰ ἑλληνικά:
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Elena Farago
Cătelusul
schiop
Eu am numai trei picioare,
Si de-abia mă misc: top, top,
Râd când mă-ntalnesc copiii,
Si mă cheama "cuciu schiop".
Fratii mei ceilalti se joaca
Cu copiii toti, dar eu
Nu pot alerga ca dansii,
Ca sunt schiop si cad mereu!
Si stau singur toata ziua
Si plâng mult când mă gandesc
Ca tot schiop voi fi de-acuma
Si tot trist am să traiesc.
Si când mă gandesc ce bine
M-as juca si eu acum,
Si-as latra si eu din poarta
La copiii de pe drum!...
Cat sunt de frumosi copiii
Cei cuminti, si cat de mult
Mi-ar placea să stau cu dansii,
Să mă joc si să-i ascult!
Dar copiii rai la suflet
Sunt urâti, precum e-acel
Care m-a schiopat pe mine,
Si nu-i pot iubi de fel...
M-a lovit din rautate
Cu o piatra în picior,
Si-am zacut, si-am plans atata,
De credeam ca am să mor...
Acum vine si-mi da zahar
Si ar vrea să-mi fie bun,
Si-as putea să-l musc odata
De picior, să mă razbun,
Dar il las asa, să vada
Raul, că un biet catel
Are inima mai buna
Decât a avut-o el.
Ἡ Ἔλενα Farago, ἡ “θεία Λένα τῆς Ρουμανίας ἦταν ἑλληνίδα! Γεννήθηκε στὶς 29 Μαρτίου τοῦ 1878 στὸ Bârlad. Οἱ γονεῖς της ὁ Φραγκίσκος καὶ ἡ Ἀναστασία Παξιμάδη πέθαναν πολὺ νωρὶς καὶ τὸ 1895 ἡ Ἔλενα μετακόμισε στὸ Βουκουρέστι. Ἐκεῖ προσελήφθη ὡς γκουβερνάντα στὴν οἰκογένεια τοῦ ἑλληνικῆς καταγωγῆς συγγραφέα Ion Luca
Caragiale, ὅπου ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν κλασσικὴ λογοτεχνία. Ἐκεῖ ἐπίσης γνώρισε τὸν Francisc Farago, τὸν ὁποῖο παντρεύτηκε. Στὰ γράμματα ἐμφανίστηκε τὸ 1902 μὲ τὸ βιβλίο τῆς Στίχοι, τὸ ὁποῖο ἐπεσήμανε ὁ ἑλληνικῆς καταγωγῆς μεγάλος ρουμάνος ἱστορικὸς Nicolae Iorga. Ἀφιερώθηκε στὴν παιδικὴ λογοτεχνία γράφοντας πλῆθος παιδικῶν βιβλίων. Ἔφυγε ἀπὸ τὴ ζωὴ τὸ 1954.
Τὸ
μνημεῖο τῆς Elena Farago στὴν Κραϊόβα τῆς Ρουμανίας.
Photo:
Adrian Gheorghe 27th February 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου