Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2012

ΝΙΚΟΣ Κ. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ: Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

Νίκος Κ. λιβιζάτος
Συνταιριάζοντας τ ντίθετα. 
πρώτη μου γνωριμία μ τν λεία.

ναδημοσίευση π τ περιοδικ ροπέδιο, τεχος 5ο, Καλοκαίρι 2008

 Θ εχε νυχτώσει γι τ καλά, ταν φθάσαμε μ τν Μάκη στν Πύργο, μι Πέμπτη, στ τέλη Μαΐου 1972. δηγοσα τ παλι φιατάκι τς δελφς μου πού, πειδ περθερμαινόταν, πρεπε κάθε τόσο ν σταματομε γι ν γεμίζουμε τ ψυγεο μ νερό. Μ τς λλεπάλληλες στάσεις, ταξιδεύαμε π τν θήνα γι πάνω π κτ ρες.

τσι, πρώτη μου εκόνα π τν λεία δν ταν κάποιο εδυλλιακ τοπίο, οτε κν φωτισμένος Πύργος, ψηλ π τ Χανάκια. ταν μιὰ παλι σόγεια μονοκατοικία στν δ Πετροπούλου, μ μι μεγάλη λεμονι στν αλή, που μᾶς περίμεναν ο γονες το Μάκη, κ. γγελος κα κ. Μαρία Παρασκευοπούλου. Τάκης, μεγαλύτερος δελφς το Μάκη, σπούδαζε τότε ρχιτεκτονικ στ Ρώμη, κα τ μόνο πο ξέραμε γι’ ατν εναι τι εχε μπλέξει μ κάτι παράξενες ργανώσεις, τν Lotta Continua τν Avanguardia Operaia, δν θυμμαι πιά. Μ φίλους του ταλος πο τ παίζανε τουρίστες μᾶς στελνε κάθε τόσο κάτι παμφλέτια γι τν κατάσταση στν λλάδα κα τν χαρακτήρα πο θ πρεπε ν χει ντιδικτατορικς γώνας (ν ποβλέπει δηλαδ χι μόνον στν νατροπ τς χούντας, λλ κα στν ποτίναξη τν κάθε εδους ζυγν, σ μι πορεία πρς ναν ατοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό!). ταν λα τυπωμένα μ μικροσκοπικ στοιχεα μις σπάνιας γραμματοσειρς, σ μικρ μέγεθος, γι ν μπορομε —ποτίθεται ν τ διακινομε πι εκολα. Συγγραφέας νς π ατ ταν Στέλιος Ράμφος, σπουδαος διανοητς π’ ,τι κούγαμε, λλ γνωστος τότε κόμη σ μς.


σοι πάντως λένε τι σφρηση εναι δυνατότερη ασθηση π τν ραση χουν δίκιο. π κενο τ βράδυ, περισσότερο π’ τιδήποτε λλο θυμμαι τν ξαίσια εωδι π τ γουρουνάκι στ φορνο, πο εχε μαγειρέψει μητέρα το Μάκη γι ν μς καλωσορίσει. Εχε προσθέσει τ λεπτοκομμένο σκορδάκι σ σχισμς πο δια εχε χαράξει στ κρέας, τσι στε ν ψηθε καλύτερα μαζί του. πρόκειτο γι πανδαισία.

Τί γυρεύαμε μως τότε στν Πύργο δυ π πτυχίῳ φοιτητς τς Νομικς, μπλεγμένοι τότε ς τ μπούνια μ τ ντιδικτατορικά; Τ Πάσχα εχε περάσει κα ο καλοκαιρινς διακοπς πεχαν κόμη πολύ. πάντηση εναι τι ψάχναμε να συχο μέρος γι ν διαβάσουμε, ν ψει τς ξεταστικς τοῦ ουνίου. γ χρωστοσα δύο μαθήματα γι ν πάρω πτυχίο, κα Μάκης δν θυμμαι πόσα. Στν θήνα, χούντα εχε μόλις διαλύσει τν «λληνοευρωπαϊκ Κίνηση Νέων» κα συλλάβει τν Παναγιώτη Κανελλάκη, τν πρόεδρό της κα φίλο μας. Καθς εχαμε βρεθε στ δίνη τν γεγονότων κα σφάλεια μᾶς παρακολουθοσε, σκεφτήκαμε ν πμε γι λίγες μέρες στν Πύργο, γι ν ξεφύγουμε. κ τν στέρων, σκέψη φαίνεται μλλον φελής, λλ τότε τσι τ εχαμε δε. ν πάσ περιπτώσει, γ τότε νακάλυψα τν λεία φο, ν ξαιρέσει κανες μι σχολικ κδρομ στν λυμπία, λίγα χρόνια πρωτύτερα, τν γνοοσα.

*****

δεύτερη εκόνα π κείνη τν πρώτη «κάθοδο» προέρχεται π τν διαδρομ πο κάναμε τν μεθεπομένη, πρς τν γιανάκη. κε, δίπλα στν μικρ σταθμ το τρένου, σ μι ξωπραγματικ τοποθεσία νάμεσα στ δάσος κα τ θάλασσα, βρισκόταν τ «μυθικὸ» σπίτι το Κανελλάκη. (Σ ατό, κάτω π τς φωτογραφίες το Παύλου, τς Φρειδερίκης κα λλων μελν τς βασιλικς οκογένειας, χαράσσονταν στρατηγικὴ τοῦ φοιτητικο κινήματος —κα χι μόνον! κενα τ χρόνια, καθς χωροφυλακ δν τολμοσε ν πέμβει στ ξοχικ σπίτι νς παλιο κα σχυρο παράγοντα τν νακτόρων). χούντα εχε μόλις λοκληρώσει τ νέα, τ σημεριν θνικ δ Πύργου-Κυπαρισσίας κα Μάκης προσπαθοσε ν μ πείσει τι χάραξή της ταν τυχς κα κατασκευή της πρόχειρη. (Τ δια σημειωτέον λεγε κα γι τ μεγάλο ρδευτικὸ τοῦ Πηνειο, πο τότε τ εχε κα ατ γκαινιάσει χούντα κα πού, πως μᾶς λεγαν, θ διπλασίαζε τν παραγωγ στ μεγάλη λειακ πεδιάδα. Στν νστασή μου τι θ ταν νώφελο ν ντιδρομε στν ξέλιξη, παντοσε τι «ξέλιξη» δν εναι οδέτερη ννοια, οτε ντικειμενική. Τίποτα λοιπν δν μς ποχρέωνε ν παραδεχτομε τι χούντα κάνει κα κάποια ργα! Τηρουμένων τν ναλογιν, γι τν διο λόγο, Μάκης, ν κα στν πραγματικότητα εχε χαρε τ γκλ πο πέτυχε Πανηλειακς στ μτς τς Β´ θνικς πο παρακολουθήσαμε κενες τς μέρες στν Πύργο, πέφυγε πιμελς ν τ δείξει).

Εχαμε μόλις φήσει ριστερά μας τν στροφ πρς τ Κρέστενα κα τν νδρίτσαινα κα κατευθυνόμασταν μ τ φιατάκι πρς τν Καϊάφα. κατηφόρα πρς τ Κάτω Σαμικό, μ τν δρόμο ν διασχίζει τ πυκν δάσος κα τν θάλασσα ν ξεπροβάλλει ξαφνικ μπροστά μας σν ψεύτικη, μο εχε κόψει τν νάσα. σο γι τν Καϊάφα, λίγα χιλιόμετρα πι κάτω, δν ταν μόνον λίμνη, μ τν παράμιλλη γαλήνη της, οτε τ κατάφυτο νησί της πο μ καθήλωσαν. ταν κα τ μισο-γκαταλελειμμένα κτίρια τν παλιν ξενοδοχείων πού, ναδύοντας μιὰν τμόσφαιρα παρακμς, φερναν στ νο παλι μεγαλεία, μέρες ζωντάνιας κα γιορτς.

*****

κτοτε, μετ τν θήνα, στν ποία γεννήθηκα κα μεγάλωσα, λείαπερισσότερο κα π τ νησι τν γονιν μου, τν Κεφαλονι κα τ Χίο χει γίνει δεύτερη πατρίδα μου. ν πρεπε ν ξηγήσω γιατί, θ λεγα τι, πέρα π τος γαπημένους λείους φίλους, ατ φείλεται στ τι συνταιριάζει ρμονικότερα π κάθε λλη γωνι τς λλάδας τ βουν μ τ θάλασσα, τ παλι μ τ νέο, τ στικ μ τ γροτικό, τ πράσινο μ τ μπλέ.

νας περίπατος στ κτμα Μερκούρη, τν Καϊάφα, τ δάσος τς Φολόης, τ Λέπρεο κα τν ρχαία λυμπία (πρωῒ-πρωΐ, ταν δν χουν κόμη μφανισθε τ τουριστικ καραβάνια) σ γεμίζει μ τ μοναδικ ασθημα τι τ ντίθετα μπορε ν συντεθον. Κα τι μέσα π ατ τ σύνθεση πο μπορε κανες ν τν πιχειρήσει κα γι τς φηρημένες ννοιες! νδέχεται ν βγε ,τι πι μορφο, ,τι πι ζωνταν πάρχει γι τν ψυχ λλ κα γι τν νο το καθένα μας.

θήνα, Φεβρουάριος 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια: