Δημήτρης Κανελλόπουλος: ΓΕΡΝΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΙΚΡΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

ΓΕΡΝΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΙΚΡΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Γέρνει τὸ Σάββατο πικρό. Νοέμβρης

κι ἐγώ, τὴν ὕπαρξή μου σέρνω στὴν Ἀκαδημίας,

ἐκεῖ ποὺ γράφει Ἕλλη – κινηματογράφος.

Εἶναι ἀπίστευτο,

ἔχουν πέρασαν κιόλας, τριάντα χρόνια

καὶ μένει ὁ τόπος ἴδιος·

μ’ ἐκείνη τὴ στιγμὴ

μετὰ τὴ φοβερὴ καταγγελία τοῦ Γκόρπα

γιὰ ὑποχωρήσεις καὶ προδοσίες καὶ

ἄλλες καταστάσεις ὑποθετικὲς …

Σάββατο πικρό. Κι εἶναι Νοέμβρης

Ὅπως ἐκεῖνο τὸ πρωὶ ποὺ μ’ εἶχες μὲς τὴ σκέψη σου

καὶ σ’ αἰφνιδίασα, καὶ παρεδόθης,

ρίχνοντας πάνω μου ὅλη σου τὴν ἀγάπη.

Μὲ ἐμφανὴ τὴ σύγχυση

τῶν κινήσεών σου, καθὼς

σὲ ὁδηγοῦσα στὸν σκοτεινὸ ἡμιώροφο!

Ἀπρόσεχτη,

ἐγώ, ἕνας θρασύτατος βιβλιοϋπάλληλος

Καὶ πάλι μπροστὰ στὸ χυδαῖο περίπτερο

μὲ τοὺς λαθραναγνῶστες

καθὼς ἀναβοσβήνουν τώρα τὰ φῶτα,

σούρουπο ἑνὸς ἄλλου Σαββάτου

στὸ ἴδιο μέρος,

νὰ πέφτω στὴν παγίδα

προσδίδοντας στὶς κινήσεις μου

μιὰ ψευδὴ μεγαλοπρέπεια – μιὰ πάγια τακτική,

ποὺ πάντα

μ’ ὁδηγεῖ στὴν ἄβυσσο.

Καὶ εἶναι πάλι Σάββατο καὶ εἶμαι στὸ ἴδιο μέρος

Φορῶ τῆς ἀφέλειας τὰ ροῦχα

ἄοπλος

μπροστὰ στὸ βλέμμα τῶν περαστικῶν

ποὺ ἀδιάφορα σαρώνει τὴν ψυχή μου.